Fotos de Ignacio de la última salida Nómada polo Morrazo

Aunque seguimos saliendo, llevamos unos cuantos meses sin cronificar las salidas. En esta ocasión aquí las imágenes que Ignacio ha tomado, magnífica visión la suya, como siempre. Muchas gracias, compañero!, y muchas gracias a todas y todos por una nueva jornada única que entre tod@s construimos hasta finalizar el día.
https://photos.google.com/share/AF1QipMixP2HrL6AJ60fqwCrq9sl13wqx_O8vPsKmv4jAfo9tclcunUqvLiKpJCf5RIesw?key=UW8yMDhsTTNsT25EQVVUeVdVdV9oRTh1WjFZLUNn

El día que Nómadas diseñó in situ una ruta polifacética

No sé si anunciaban alerta naranja, roja o amarilla..., el caso es que la que se armó porque a golpe de 28 de mayo, al parecer iba a caer poco menos que el diluvio universal... Tengo que confesar que nunca había visto las previsiones del tiempo como en los días anteriores a la salida, bastante descolocada con las diferentes reacciones, o más bien por la falta de ellas, del personal Nómada. Amén de que teníamos dos bajas por garganta y otitis no sabíamos si finalmente habría salida dada la poca actividad en el watsap grupal pronunciándose. Por encima..., anulábamos por tercera vez consecutiva la salida a los Cañones del Sil... En fin!, que en bastantes peores nos hemos visto y esta salida parecía poco menos que el Apocalipsis final a pocos días del encuentro. Será por las múltiples jornadas de lluvia que sin embargo nunca nos impidieron salir y aquí estamos y seguimos... También es verdad que a finales de mayo como que apetecer que llueva pues no apetece, con lo cual casi todo era una incógnita...

Saída Nómada polo Morrazo.



Cangas Nómada

O día do libro amenceu co ceo cuberto pero, en vez de adicalo a cousas das letras, adiqueino..., adicámolo a cousas dos pasos. A decisión final levounos a unha ruta por Cangas guiada por S.P., nativa e coñecedora da península palmo a palmo; non sabemos porque dubidaba de levarnos polo mellor camiño anque non o revisara recentemente.

Lamas de Mouro-Peneda. Regreso

Existen salidas que nos vinculan más que otras. Ésta fue una salida de las Vinculantes con Mayúscula, no sé si porque me enamoré desde la primera vez que posé los pies en la acogida de estos impresionantes parajes o por las muchas incursiones en un territorio privilegiado que entrega privilegio.

Conxunta Caminhantes-Nómadas e viceversa

Quedabamos na "Amaquía", lugar de xuntanza Caminhante e doutras identidades sendeiristas noutrora; había tempo que non "acampaba" para un pequeno almorzo "antes de" nun lugar idóneo no alto de Puxeiros para as saídas que enfían ata Porriño, Salvaterra, Salceda, Tui, Ourense, Portugal e demáis destinos en canto a pateadas  máis ou  menos lonxe... Non deixei de lembrar con agarimo que a derradeira vez que saín polos Montes de Vigo lucindo camiseta Caminhante, unha compañeira e máis eu fixemos parada de rigor en ruta automovilística de camiño ao punto de encontro; a nostalxia quixo que parásemos a facer retrospección e tomar un café nun lugar que fora xuntanza d@s Caminhantes en pleno Berbés, "As Almas Perdidas", e me dixen mentres nos sentabamos nesas cadeiras cheiñas de anécdotas e historias dos camiños que son cousas da vidiña..., hoxe aquí, mañán acolá..., lugares que nos unen e identifican, que falan de tempos pasados e presentes, de continuidades prósperas e de vínculos que se adaptan e aproximan nun significado común que segue a darnos vida pola que ben vale o esforzo de levantarse ben cediño nun sábado con ou sen alerta climatolóxica.

"Una imagen para mil momentos" Crónica de una salida anónima

Foto de Salo Pin.
Al no haber podido asistir a la última salida Nómada no soy la indicada para comentar sobre ello, tan sólo puedo comentar en base a intuiciones, a mensajes a través del grupo y a una conversación telefónica. Mi más sincera enhorabuena al espíritu de l@s seis Nómadas que habéis salido a caminar en un día cuanto menos desapacible, de esos que ponen a prueba tenacidades e importancias que por encima se resuelven, creando refuerzos que invitan a crecer amparad@s por los maravillosos caminos que esperan a compartirse. Unha grande aperta, compañeir@s.

De momento y como no se publicó nada al respecto, la vida sigue y aquí os dejo una salida espontánea y nada oficial que mantiene el espíritu que ama a los caminos que tanto nos aportan en cada incursión caminante. Curiosamente tod@s los que realizamos esta salida somos Nómadas de distintos momentos históricos y generacionales, y es que claro, Nómadas somos much@s!

Un abrazo y que no nos falten los caminos que tanto nos aportan.

S.

Saída Nómada polos Marabillosos Montes de Vigo. Crónica e fotos de I.O.

En movemento: 4 h 29 min. ( 3,6 Km/h de media)

POLOS MONTES DE VIGO. Nómadas

Hai veces que unha camiñata vai máis alá das súas propias virtudes e iso aconteceu este sábado pasado. O propio da camiñata é o contacto coa natureza, a consciencia do corpo e da mente, a convivencia coas persoas que acompañan os nosos pasos; pero hai veces que, ademais, se produce unha inmensa descoberta do territorio cando está cheo de tesouros naturais e etnográficos inimaxinables. A ruta circular realizada polos Montes de Vigo foi especialmente sorprendente, mesmo para os máis vigueses dos camiñantes, por darse nun concello que acolle un área urbana moi extensa e que se mantén principalmente pola industria e o polo seu porto; pero a riqueza natural é un dos valores vigueses.

Fotos de I.O. de la última salida Nómada "Pedornes-Oia"

Si magnifico fue el primero, excelentísimo es el segundo reportaje. Impresionante. Desde la imagen percibo energías expresivas en un día agraciado con l@s Nómadas, como suele acontecer.

A falta de crónica en esta ocasión, las imágenes hablan de la naturaleza que se comunica en sus diferentes expresiones.

Muchas gracias!

S., noviembre 015


https://picasaweb.google.com/115695660064038227263/NOMADASPORPEDORNESOIA?authkey=Gv1sRgCLqJpMPU4N7IwgE

Fotos de B.P. de la última salida Nómada "Pedornes-Oia"

https://flic.kr/s/aHskkoK3c3

Magnífico reportaje fotográfico que "habla" a través de las imágenes de tan bonito día compartido (pincha en el enlace para ver las fotos)

Muchas gracias B.P. por un trabajo tan generoso a través de una óptica sensiblemente particular.

S., Noviembre 015